Absolwenci Szkoły Rysunku Zalubowski –
rozmowa z Olą Mieszaniec

Kandydat na studia architektoniczne nie powinien się ograniczać się w tematach, które go interesują. Inspirację do projektów można znaleźć wszędzie. Przyszły architekt jest otwarty na świat, stara się znaleźć drugie dno każdego aspektu życia, ale też potrafi spojrzeć realistycznie na problematykę projektu, z jaką muszą się zmierzyć.

Ola Mieszaniec

W kolejnym wpisie z serii rozmów z naszymi absolwentami Szkoły Rysunku Zalubowski zachęcamy do przeczytania wywiadu utalentowaną Olą Mieszaniec.

Ola – absolwentka Szkoły Rysunku Zalubowski – rok temu uzyskała najwyższy wynik punktowy oraz pierwsze miejsce w rekrutacji na Architekturę na Politechnikę Krakowską. Równocześnie dostała się także na analogiczne Wydziały na Politechnice Warszawskiej i Gliwickiej. Ostatecznie Ola wybrała Politechnikę Warszawską, gdzie właśnie ukończyła pierwszy rok studiów. Jakie są jej wrażenie z uczelni? Jak dostać się na najlepsze uczelnie w Polsce z tak wysokimi wynikami? Dlaczego warto uczyć się rysunku? O tym i nie tylko przeczytacie w poniższym wywiadzie. Dodatkowo publikujemy piękne prace w wykonaniu Oli.

Oliwia Prochowska: Cześć Olu! Za Tobą już pierwszy rok nauki na studiach architektonicznych na Politechnice Warszawskiej. Jakie są Twoje wrażenia z dotychczasowych studiów? Jakie są Twoje ulubione zajęcia na uczelni?

Ola Mieszaniec: Pomimo studiowania w trybie zdalnym przez cały rok mogłam poczuć, co to znaczy być architektką. Byłam otoczona rzeczami, które nie były przeze mnie znane, jednak podczas zajęć rozwinęłam się w wielu dziedzinach. W zawodzie architekta nie ma ograniczeń, jeśli chodzi o tematykę naszej pracy. W ciągu jednego roku uczyłam się historii architektury, poznałam mechanikę konstrukcji oraz jak psychika człowieka wpływa na odbiór architektury. Pomimo tego czuję, że to nadal wierzchołek góry lodowej wiedzy architektonicznej. Studia zdalne nie pozwoliły mi na pełne doświadczenie studiowania, jednak w tym roku nauczyłam się, że dobre zarządzanie czasem i wielozadaniowość będą ważnymi umiejętnościami nie tylko na studiach, ale też w przyszłym zawodzie.

Moimi ulubionymi zajęciami są zdecydowanie Historia Budowy Miast oraz Historia Architektury Powszechnej. Uwielbiam poznawać procesy, które wpłynęły na to, jak obecnie wygląda miasto. Oba przedmioty zdecydowanie pomagają mi w odkrywaniu przestrzeni, która mnie otacza.

O.P.: Rok temu uzyskałaś najwyższy wynik punktowy i pierwsze miejsce, w tym dwie piątki zarówno za portfolio jak i rysunki egzaminacyjne, w rekrutacji na Architekturę na Politechnikę Krakowską. Jednocześnie dostałaś się również na Politechnikę Warszawską, Gliwicką i Gdańską. Jak wyglądał proces rekrutacyjny na poszczególne uczelnie? Czym różniły się egzaminy i przygotowanie portfolio w zależności od miasta?

O.M.: Każdy z egzaminów miał inną formę. Egzamin do Warszawy był pierwszym, do którego przystąpiłam. Na początku mieliśmy wysłać portfolio składające się z 5 prac wykonanych w dowolnej technice. Mogliśmy pokazać różnego rodzaju prace, które wykonaliśmy, nie tylko w formie tradycyjnego rysunku. Potem był egzamin, podczas którego była sprawdzana logika oraz nasze umiejętności związane z matematyką.

Do Krakowa trzeba było przygotować portfolio z 5 prac, których kryteria wykonania i tematyka były dokładnie podane w regulaminie. Następnie po złożeniu portfolio był egzamin rysunkowy, podczas którego mieliśmy do narysowania 3 rzeczy: przedmiot z martwej natury, widok na małą architekturę i mebel.

W Gliwicach była jedynie część egzaminacyjna. Składała się z dwóch części po 1,5 h. W pierwszej części egzaminu mieliśmy zaprojektować kładki nad rzeką dla dzielnicy ekologicznej. Po przerwie mieliśmy do wykonania drugie zadanie. Polegało ono na narysowaniu znanego budynku i jego uproszczenia geometrycznego. Technika obu prac była dowolna.

Na Politechnikę Gdańską mieliśmy do przygotowania 5 prac w ciągu 5 dni. Ukończone prace należało wysłać pocztą na adres uczelni.

O.P.: Ostatecznie Twój wybór uczelni padł na Politechnikę Warszawską, gdzie aktualnie ukończyłaś już pierwszy rok studiów. Co skłoniło Cię do wyboru właśnie warszawskiego wydziału architektury?

O.M.: Zdecydowałam się na Warszawę, ponieważ w tym roku wprowadziła nowy program studiów, który kładzie największy nacisk na projektowanie. Mamy blok przedmiotów, podczas których prowadzący (np. z katedry budownictwa) pomagają nam w konkretnych zagadnieniach przy rozwoju projektu. Pozwala to na rozwój części konstrukcyjnej, a cała proces przybliża nas do tego, jak będzie wyglądała w przyszłości nasza praca. Ważna dla mnie jest kreatywność, a większa ilość zajęć projektowych pozwala na lepsze rozwinięcie swoich umiejętności.

O.P.: W Szkole Rysunku Zalubowski uczyłaś się rysunku architektonicznego, jednak Twoja przygoda ze sztuką zaczęła się już wcześniej – na zajęcia rysunku artystycznego w naszej szkole chodziłaś od trzeciej klasy gimnazjum. Co Twoim zdaniem dały Ci kursy rysunku w Szkole Rysunku Zalubowski?

O.M.: Podczas rysunku artystycznego rozwinęłam najbardziej umiejętność tworzenia dobrych kompozycji, zachowania odpowiednich proporcji na kartce oraz rysunku od ogółu do szczegółu. Zajęcia z rysunku architektonicznego rozwinęły moją wyobraźnię przestrzenną oraz poczucie estetyki.

Kolejnym plusem w nauce w tej szkole byli prowadzący – studenci i absolwenci Politechniki Krakowskiej. Dzielili się z nami swoją wiedzą, udzielali cennych korekt podczas rysowania. Kontaktowali się też ze swoimi znajomymi z innych uczelni, aby dowiedzieć się więcej na temat panującej tam atmosfery oraz programu studiów w poszczególnych miastach.

O.P.: Dzięki temu, że dostałaś się na studia w czterech miastach, miałaś świetną możliwość wyboru między różnymi uczelniami. Jaką dałabyś radę osobom, które tak jak Ty, chciałyby dostać się na studia architektoniczne i zdawać na kilka różnych uczelni w Polsce?

O.M.: Do nauki na egzaminy na studia architektoniczne trzeba rozwijać swoją wiedzę rysunkową i architektoniczną. Na niektórych uczelniach jest badana wiedza kandydatów z zakresu historii architektury, którą można poznawać z różnych publikacji na ten temat. Podczas wyboru miejsca na studia powinniśmy rozważyć wiele aspektów, jednak najważniejsze jest podejście do studentów, ponieważ to będzie miało największy wpływ na nasz tok nauki.

O.P.: Dlaczego Twoim zdaniem warto studiować architekturę? Jakie według ciebie umiejętności powinien posiadać przyszły kandydat na studia architektoniczne?

O.M.: Architektura jest działem nauki dla każdego. Można się odnaleźć w różnych dziedzinach: można się skupić głównie na matematyczno- fizycznych aspektach projektowania, jak również poznawać ewolucję architektury na przestrzeni wieków. Ważny jest też aspekt socjologiczny – jak poszczególne zabiegi wpływają na psychikę odbiorców, ale też jak uczucia użytkowników oddziałują na projekty.

Kandydat na studia architektoniczne nie powinien się ograniczać się w tematach, które go interesują. Inspirację do projektów można znaleźć wszędzie. Przyszły architekt jest otwarty na świat, stara się znaleźć drugie dno każdego aspektu życia, ale też potrafi spojrzeć realistycznie na problematykę projektu, z jaką muszą się zmierzyć. W naszej pracy trzeba łączyć kreatywność z rzeczywistością, umieć bujać w obłokach, ale w odpowiednich momentach wrócić na ziemię.

O.P.” Od trzeciej klasy gimnazjum uczyłaś się w Szkole Rysunku Zalubowski rysunku, najpierw artystycznego, później architektonicznego. W jaki sposób umiejętności rysunkowe wykorzystujesz na studiach oraz w życiu codziennym jako studenta architektury?

O.M.: Na studiach architektonicznych rysunek jest bardzo potrzebny, szczególnie w fazie projektowej. Za pomocą nawet kilku kresek można powoli rozwijać swoje idee, korygować wyobrażenia z rzeczywistością, czy pomóc sobie z tym, jak przedstawić najkorzystniej swój projekt. Po poznaniu działania wzroku oraz prawidłowości perspektywy mogłam lepiej wykorzystywać współczesne narzędzia projektowe w rozwijaniu swoich projektów na I roku studiów.

O.P.: Co najchętniej tworzysz? Jaka forma artystycznej lub architektonicznej twórczości sprawia Ci najwięcej radości?

O.M.: Bardzo lubię rysować. W ciągu ostatnich lat zajmowałam się głównie rysowaniem architektury, jednak od czasu do czasu szkicuję postaci lub portrety. Najczęściej korzystałam z ołówka, ale czasami używam też z kredek. W procesie projektowym stosuję też markery, które pozwalają na szybkie decyzje. Uwielbiam rysować przestrzenie miejskie, w których najważniejszą miarą podczas projektowania jest człowiek.

O.P.: Świat sztuki i architektury jest pełen inspirujących postaci, miejsc i historii. Czy masz swojego ulubionego artystę, architekta, osobę lub miejsce, które Cię najbardziej inspirują?

O.M.: Najbardziej inspiruje mnie postać Waltera Gropiusa. Pomimo ciężkich czasów, w jakich przyszło mu tworzyć szkołę Bauhausu, nie poddawał się, dbał o jej rozwój i nawet po rezygnacji ze stanowiska dyrektora żywo interesował się jej losami. W jego architekturze, pomimo powierzchownej prostoty formy, rozwiązania, jakie stosował, były rewolucyjne i zostawiły widoczny ślad w architekturze współczesnej.

O.P.: Dziękuję za rozmowę.

Kadra Szkoły Rysunku Zalubowski życzy Oli powodzenia oraz dalszych licznych sukcesów architektonicznych na Politechnice Warszawskiej!

Data publikacji: 8.07.2021 r.

Przeczytaj także…