Wyobraźmy sobie wodę – fale delikatnie zalewające plażę, krople rozbijające się o płynący statek. A teraz zastanówmy się, w jaki sposób ją zanimować – okazuje się, że jest to nie lada wyzwanie. Woda to jeden z najtrudniejszych elementów, z którymi można pracować – a tego właśnie podjęło się studio Disney, kiedy postanowiło nakręcić Vaianę.
Główną bohaterką filmu jest tytułowa Vaiana, podróżująco po Pacyfiku z półbogiem Mauim. Żeglowanie, nurkowanie, sztormy – jak widać, wody w filmie nie brakuje , więcej, ocean jest dosłownie jednym z bohaterów filmu, popychającym Vaianę do działania i pomagającym jej w wędrówce. To oczywiście nie ułatwia zadania animatorom – muszą stworzyć realistycznie wyglądający ocean, który czasem zachowuje się zupełnie wbrew prawom fizyki!
Już na początku pracy nad filmem zorientowano się, że nie istnieje program, który w pełni zaspokoiłby potrzeby produkcji. Studio stworzyło więc nowy, nazwany The Splash, będący rozszerzeniem ich klasycznego programu Hyperion. Proces animacji oceanu wyglądał następująco: najpierw zespół tworzył przestrzeń wody, która służyć miała za tło akcji, renderując przypadkowe fale, rozciągające się od pierwszego planu aż po horyzont; następnie wybierano mniejszy obszar wody, na którym miała rozgrywać się akcja i tam animowano łódź, postacie i efekty, dodawano spienioną wodę rozbijającą się o kadłub. Powierzchnia oceanu faluje, łódź się kołysze; postacie na pokładzie również muszą podążać za tym ruchem, inaczej odnosimy wrażenie, że nie stoją, a unoszą się w powietrzu. Całość łączono tak, aby oba obszary gładko przechodziły w siebie nawzajem i uzyskiwano gotową scenę.
A jak stworzono momenty, w których ocean zachowuje się sprzecznie z klasycznym ruchem wody? Było to wyzwaniem. Najpierw zespół tworzył animację przypominającą pacynkę, na którą następnie nakładano efekty wody, bąbelki, pianę lub też tworzono symulację na podstawie wody zamkniętej w foliowej reklamówce. Na krawędziach kształtu dodawano odpowiednie efekty. Tak przygotowana scena renderowana była w ostateczny produkt. Dzięki temu możemy zobaczyć małą Vaianę bawiącą się z oceanem albo przybijającą mu piątkę.
Jedną z ważnych kwestii było zachowanie równowagi między naturalnością, a magią wody. Było to dość subiektywne – to, co dla jednych wyglądało naturalnie, inni uważali za zbyt agresywne. A przecież w żadnej scenie, w której nasi bohaterowie dokonują interakcji z oceanem, nie chcemy wzbudzać strachu. Woda ma być pozytywną postacią Vaiany.
Oprócz samej animacji oceanu nadal pozostawało wiele rzeczy, którymi należało się zająć – ruch postaci, gesty, sceny akcji. Aby usprawnić proces stworzono bibliotekę efektów, takich jak rozpryski i gejzery, dzięki którym zamiast tworzyć osobno ruch wody w każdej scenie, korzystano z gotowych propozycji; pozwalało to zespołowi skupić się na pozostałych elementach.
Ogrom pracy włożony w animację wody zdecydowanie się opłacił – Vaiana zapiera dech w piersiach, a ocean pozostaje zarówno bardzo naturalny, jak i magiczny. Postępy osiągnięte w animacji komputerowej skłaniają do myślenia o kolejnych produkcjach – technologia stale się rozwija, więc na pewno możemy spodziewać się widowiskowych, pełnych emocji filmów.
Źródła materiałów graficznych:
www.belgianfilmfreak.wordpress.com
www.manlyharbourvillage.com
www.autodesk.com
www.theatlantic.com
Autorka tekstu: Aleksandra Szurek
„Architektura jest sztuką, poezją konstrukcji” – Renzo Piano Czyli włoski geniusz nowoczesnych technologii o duszy prawdziwego artysty Architektura to coś zdecydowanie większego niż jedynie szkło, stal czy beton. Architektura to żywa opowieść o naszej cywilizacji, odbijająca przeszłość, teraźniejszość i przyszłość w fasadach oraz konstrukcjach budynków. To nieustanne poszukiwanie i piękna przygoda, do której chciałabym Was […]
„Dosłownie” musicie przeczytać! Polecenie książki „Dosłownie. Liternicze i typograficzne okładki polskich książek w latach 1944-2019” Janusza Górskiego – Wydawnictwa Karakter Na początek trochę osobiście – „Gdym, mając 13 lat, zdyszany wracał ze szkoły, po ulicach w lekkiej jesieni, fruwały za mną jasne anioły”. One to szeptały mi, żebym przechodząc przez myślenicki rynek zaglądał każdego dnia […]
Wspomnienie o J. To było wielkie szczęście mieć takiego profesora, jak Jacek Gaj. Mieliśmy je wspólnie, studenci z tych wszystkich roczników, które objął okresem swojego uczenia w Akademii Krakowskiej.
O komiksie w Polsce słów kilka Mając możliwość napisania czegoś o komiksach pomyślałem, że będę pisał do osób stojących z tym temacie w punkcie START. Mamy akurat pewną rocznicę, która dla tego punktu jest idealną reprezentacją.
